माझा बाप

माझा बाप
मला रोज़ भेटायचा
कधी स्वप्नातुन
कधी प्रत्यक्षात...न् चुकता...
त्याची वारि कधी चुकली नाही...
आम्ही मात्र
शिकत राहिलो चुकत् माकत..
जानाऱ्या प्रत्येक प्रसंगातुन
तो आम्हाला नव्याने ऊलगडत राहिला
आणि सोबत नव्याने जग दाखवत राहिला
कितिदा तरि आम्हि चिड्-चिड् चिड्लो...
पण त्याचा संयम् कधी सुटला नाही...
निदान् आमच्यासमोर तरी नाही...
आम्ही पाहिलाय त्याला झिजताना आमच्यासाठी....कणाकणाने..
अन् मरताना आम्हाला वेळ देता येत नाही म्हणुन....
त्यानेच आम्हाला शिकवल शुन्याच्या पलिकडे पाहीला...
आणि दाखवल शुन्यालाहि किंमत असते म्हणुन...
त्यानेच शिकवल ताठ मानेने जगयाला...
स्व:ताच स्वत्व जपायला....
या काटेरि जगातले फ़ुल वेचायला...
त्यांचा भर् भरुन आनंद घ्यायला
आणि वाटयलाहि.....
मनसोक्त् जगन काय असत हे त्यानेच दाखवल...
माझ्यातल्या "मि"ला ओळखण्याच न् जोपासन्याच
सामर्थ्य मला त्यानेच दिल...
स्वांतत्र्यासोबत जबाबदारी येते
हे त्यानेच दाखवल...
विश्वास टाकन सोप्प असत
आणि त्याहुन सोप्प असत ते तोडण...
अवघड असत ते जपण....
---Tush

अस नाही करायच बघ
छोट्याशा आयुष्यात
अशा मोठ्या गोष्टि होतच असतात
त्या साठी अस मन नाही मोडायच बघ
ऎखादि गोष्ट विसरु विसरु
म्हणता तिलाच आठवायच असत
शब्दांच्या ह्या कोटीत अस अडकायच नसत
मनाला चिमटित पकडायच नसत
एक माझ जरा ,
शब्दांना ओठी रोकायच नसत
पाझरु दे कि त्यांना
उडुदे म्रुदगंध.....तुझ्या मनातल्या भावनांचा
ओठी दडलेल्या सप्त-सुरांचा
--Tush

खर तर ३१ हा दिवसच मजेशीर असतो. डिसें. सुरु होताच आपण ३१ तारखेची वाट पाहत असतो, अगदि उत्कटतेने...डोक्यात काय काय प्लॅन शिजत असतात हे ज्याच त्यालाच माहिति असत.... रोज़ आपण सग्ल्यामित्रांना फोन कर्तो आनि मग सुरु होतात ते नव नविन कल्पना ३१ तारिख साजरी करण्यासाठि.मग कोण सांगत कि छान पैकी पार्टि ठेवुया ,कोण म्हणत कि मस्त पैकी डान्स पार्टि ठेवुया , कोण म्हणत कि आपण कॅम्पफ़ायर करुया ,मध्येच कोणितरि टूम काढत लॉन्ग ड्राइव्ह वर जायची, किंवा कोणी हौशि म्हणतो कि जाउया छान पैकि हरिश्चंन्द्र गडावर नव्या वर्षाची सुरुवात करुया तिथला सुर्योदय बघत.......... अशा कितितरी कल्पना येतात आणि निघुन जातात. अस करता करता ३१ उजाडतो आणि बरचसे प्लॅन फ़िस्कटलेले असतात आणि मंडली पण .....आणि मग जमतात ते न गळालेले मित्र आणि मंडळी आणि जातात कुठेतरी आणि छान पैकि जेवता जेवता उजाळा मिळत जातो जुन्या आठवणिंना... कितीतरी प्रसंग जातात डोळ्यांसमोरुन अगदि काल घड्ल्यासारखे...खर सांगायच तर हि ३१ तारिख मुळातच जाते ति मोथ्या मिश्र मन:स्थितित एकिकडे १ वर्श सरत असत आणि दुसरिकदे नव वर्श समोर येउन उभ असत. बऱ्याचदा जल्लोशात नाहि लक्षात येत.
अशातच १ जाने. उजाडतो सोबत रात्रिचा हॅन्गओव्हर घेउन. सकाळ (खरतर दुपार) होते ती चहा किंवा कॉफ़ीने मग हळुहळु जाणवत एक वर्ष सरल्याच. तस म्हटल तर १ वर्षाला काळाच्या ओघात एक ठिपक्याचही स्थान नसाव पण आप्ल्यासाठी तेच वर्ष खुप काहि घेउन आलेल असत..आपल्याला कितितरी अनुभवांनी सम्रुद्ध केलेल असत अगदि आप्ल्या नकळत.त्यात भरपुर दुःखाचे क्षण असतील कदाचित पण काहि सुखाचे ही असतात की...सरल्या वर्षाची गोळाबेरिज तशी संपुर्णपणे कधी करताच येत नाहि. मग आपण शोधु लागतो ते काय कमावल आणि काय गमावल .... आणि हे करता करता आपण करु लागतो ते नव नविन "संकल्प".नव्या वर्षी होणाऱ्या संकल्पांची मजा काहि ओरच असते..बरचसे संकल्प ठरतात ते तोड्ण्यासाठी किंवा सोडण्यासाठी...काहिजण नविइन डायरि घेतात रोजनिशी लिहिण्यासाठी, त्यात पन पहिले काहि दिवस सोदले तर बाकि पाने कोरिच असतात.सगळच कस मजेशीर असत नाही! ३१ डिसें. आणि १ जाने. ह्यांना अनन्यसाधारन महत्व आहे ते ह्यामुळेच कदचित निदान तरुणाईत तरि. तरुणाई म्हणजे वयाने नाहि तर ह्रुदयाने !!!!

"आम्हि जातो आमच्या गावा
आमचा राम राम घ्यावा"

सरत्या वर्षाला शेवटी आपण मोठ्या मनाने निरोप देतो.डोळ्याच्या कडा ओलवतात ,कितिहि दःख ,वेदना जरि ह्या वर्षात आपल्या वाटेला आलेलि असली तरि . कुठेतरी जाणवत ते त्याच आपल्यातुन जान. अगदि रोज़ तारिख लिहायचि सवय ही त्याचिच जाणिव करुन देते.पण तेवढ्यात पटकन जाणिव होते ते नविन वर्ष समोर येउन ठेप्ल्याची मग आपण त्याच स्वागत करतो डोळ्यांच्या कद तशाच ओल्या ठेवुन पण त्या असतात प्रेमाने ओथंबलेल्या आनदांने भरलेल्या...आणि कुथेतरि थोडिशी त्रुप्ति आणि थोद्या अपेक्षा..... आणि ओंठावर एक छानस हसु.....--Tush